Η πάνω πόρτα

Οι πρώτοι μελισσουργοί που χρησιμοποίησαν διάφραγμα βασίλισσας διαπίστωσαν ότι στον πάνω όροφο, που δεν είχε δική του είσοδο,παγιδεύονταν οι κηφήνες και πέθαιναν. Το πρώτο που σκεύτηκαν ήταν να ανοίξουν με την αρίδα μία τρύπα συνήθως διαμμέτρου 6χιλ. και έτσι το πρόβλημα των κηφήνων βρήκε την λύση του. Αργότερα, όταν ανέβαζαν γόνο στον πάνω όροφο, παρατήρησαν ότι αρκετές μέλισσε προτιμούσαν αυτήν την μικρή πόρτα αντί την κάτω κύρια είσοδο. Φυσικό είναι αφού έτσι περιορίζονταν η διαδρομή και κυρίως απέφευγαν την ταλαιπορία της διέλευσης μέσα από το διάφραγμα. Έτσι κάποιοι σκεύτηκαν (όπως και η αφεντιά μου)να διευρύνουν τη οπή που έγινε έτσι από 6χιλ. σε 12-14χιλ. όπως δείχνει η πάνω φωτογραφία.
Στην εφαρμογή στην πράξη αυτής της ιδέας διαπιστώθηκε ότι ο ρόλος της πάνω πόρτας ήταν πολύ πιό σημαντικός από αυτόν που μπορούσε να παίξει μία οπή 14χιλιοστών. Σε μία πολυόροφη κυψέλη (αρκετές φτάνουν και τα 6 πατώματα) η ανάγκη αερισμού και συντόμευσης της εσωτερικής κυκλοφορίας είναι πασιφανής. Ακόμη πιό ορατή είναι η ανάγκη διευρυμμένης εισόδου το Φθινόπορο όταν κατεβάζουμε το μελίσσι στο ένα πάτωμα και αμέσως μετά βάζουμε από κάτω του ένα σώμα με κεριά για γλύψιμο και για συντήρηση τον χειμώνα. Αν οι κυψέλες μας είναι από υλικό κατάλληλο και σωστά βαμμένες ώστε να μην επηρεάζονται σοβαρά από τις χειμωνιάτικες συνθήκες (για τον λόγο αυτό έκανα την προηγούμενη καταχώρηση) τότε αποφεύγουμε και την μεταφορά των κεριών στην αποθήκη και την φροντίδα για τον κηρόσκορο.
Επι πλέον αυτή η διάταξη την Άνοιξη με ένα απλό άνοιγμα της κάτω εισόδου παροτρύνει τις συλλέκτριες να αφήνουν το φορτίο τους στα κεριά του κάτω πατώματος με αποτέλεσμα να προσελκύεται η μάνα να κατεβαίνει στον κάτω όροφο χωρίς δική μας επέμβαση για μεταφορά πλαισίων από πάνω κάτω, πράγμα που ανταποκρίνεται και στην φυσική ανάπτυξη του σμήνους.
Ακόμα αυτή η διάταξη περιορίζει το μπλοκάρισμα της γέννας στον πάνω όροφο αφού πολύ νέκταρ αποθηκεύεται στα κάτω άδεια πλαίσια.
Πώς κρίνεται αυτή τη διάταξη; Για μένα είναι πολύ καλή.